Boynumdan içeri kanayan bir vampirin suikast izleri, rakamı
belli belirsiz asırdır us’lanmadan darbelendiğim ruj lekeleriyle boyanıp
silinmişti. Ezoterik anılarımın her bir satırı, yıllar önce atladığım uçurumdan
tıpkı aslım gibi bir bir bıraktı kendini hiçliğe. Hafızamda yıpranacak, boğazımda
yutkunacak hiçbir şeye rastlanmıyor.
Bulanık mürekkep duruldu ve artık sayfaların renginde yazıyor sadece. Ortasında
sarılı kaldığım ipleri,… Beni içine aldıktan sonra kördüğüm olduğunu sandığım
ipleri bırakmayı öğrendim. “Yaşa ve git” isimli filmi bileklerinden kesip
atabileceğimi fark ettim. Locasında keyiflenen, perdenin ineceği günü duyacağı alkışlar
için bekleyen senaristin aslında kör ve sağır olduğunu fark ettim. Kimce
bağışlanacağı belli bile olmayan bir hayat vardı elimde ve bu hayatı nereden
aldığımı bilmediğim için olduğum yere bırakıyorum.
Miğferim ayak parmaklarımın ucunda devrik, diz
kapaklarımdaki kan pıhtılaştı. Yalnızca ebedi bir uykunun titremesi var dişetlerimden
bütün iliklerime yayılan…
Üzgün? – Değilim.
Savaşacağım bir konu kalmadı.
Novodovichy ’ 19
